7 Chapter Six

Iniisip ni Joey kung saan siya ngayon hahanap ng pera dahil naitalo na niya ang lahat ng pera niya sa karera. Kaya naisipan niyang lapitan ang HR para bumale na nagkakahalaga lang naman ng 10,000.00 php para naman may pang-bayad siya sa renta, tubig at sa pang-araw - araw na gastusin gaya ng pamasahe at pagkain.

Heto... Iniisip din niya kung paano siya makapag-enrol muli sa pasukan. Papasok siya ngayon sa pasukan ng 2nd year high school dahil may ilang back subjects pa siya. Ayaw niya sabihin ang totoo sa magulang niya sa Nueva Ecija kasi baka lalo ito magalit sa kanya at itakwil pa siya.

Isa lang ang solusyon sa problema niya - ang mag-double job. Tutal, marunong din naman siya mag-pinta. Gagawa siya ng paraan kung paano siya makakahanap ng mga kliyente. Tinabi niya ang halangang 2,000.00 php para sa gagawin niyang art exhibit. Inimbita niya ang mga ilang kamag-aral at kaibigan.

Nang dumating na ang araw ng art exhibit niya na ginanap lang naman sa isang function room ng resto-bar ng kakilala niya, marami ang nagsipuntahan. Siyempre, nandun din ang mga inimbita niya.

Sa hindi inaasahan, dumating sa art exhibit si Dona Manuelita Brigitta dela Rosa. Kinilatis ni Dona Manuelita ang mga painting isa - isa, saka niya kinausap si Joey.

Tanong ni Dona Manuelita, "You're Joey, right?"

Sagot naman ni Joey, "Oo, ako nga po. Nagustuhan niyo ba ang mga paintings ko."

Sabi naman ni Dona Manuelita, "Impressive. Bihira sa mga jejemon na kabataan na katulad mo ang magkaroon ng talent sa pagpipinta."

At napabulunan tuloy si Miggie sa iniinom niyang punch nang sinambit ni Dona Manuelita ang katagang, 'Jejemon'.

Dagdag pa ni Dona Manuelita, "Kung gusto mo imbitahin ang mga upper class sa gallery mo, hindi mo sila dapat dadalhin sa lugar na kagaya nito."

Paliwanag naman ni Joey, "Ito lang po ang nakayanan kong budget. Pasensya na po."

And Dona Manuelita looked at him sternly and said, "Papakyawin ko lahat ang mga painting na yan. At magiimbita pa ako ng mga amiga ko para bilhin ang iba mo pang painting. Dahil doon, ako ang iyong marketer at magkakaroon ako ng 25% share of your sales income."

Napalula si Joey sa sinabi ni Dona Manuelita at natuwa naman ang mga kaibigan niyang sina Cedric at Miggie, "Wow! Totoo po ba ang sinasabi niyo."

Sagot naman ni Dona Manuelita, "I am a businesswoman. Of course, I am telling the truth. Ano akala mo sa akin, isang matrona na naghahanap ng ka-date sa ganitong uri ng lugar? At isa pa, hindi kita type!"

Nagpasalamat naman itong si Joey, "Maraming salamat po. Puwede po ba malaman kung ano ang pangalan nila?"

Binigay ni Dona Manuelita ang kanyang calling card kay Joey, "Here's my calling card. My name is Dona Manuelita Brigitta dela Rosa."

At inutos na ni Dona Manuelita sa kanyang mga assistant na makipag-coordinate kay Joey para ipa-deliver ang mga paintings sa kanyang mansyon.

Kinabukasan, tulong-tulong sina Joey, Cedric at Miggie na ihatid ang mga paintings sa mansyon ni Dona Manuelita. At napalula sila sa laki ng bahay at sa mamahaling mga muebles.

Biro pa ni Cedric, "Joey, buti type ka nung matanda!"

Binatukan tuloy siya ni Joey, "Ulol!"

Nandun sila sa sala, at ang nag-receive ay ang mayordoma. Tamang-tama, nandun din si Arvin, na kabababa lang ng hagdanan galing sa kuwarto niya. Sa mansyon siya ng lola niya nag-spend ng weekend. At mukhang paalis na siya pauwi sa bahay ng parents niya.

Nagulat siya ng nakita niya muli si Joey at ang mga kaibigan niyang sina Cedric at Miggie. Sina Cedric at Miggie ay magiging kaklase niya sa darating na pasukan.

Sabi ba naman ni Arvin, "Mga bro, ano ang ginagawa niyo dito?"

"Heto, naghahatid kami ng mga paintings. Binili kasi ng lola mo ang mga paintings ni Joey." sagot naman ni Cedric.

At tiningnan niya ang mga painting at pinuri si Joey, "Aba, lumelevel-up na tayo, pare! Kung ako sa iyo, gawin mong part time job yan. Yan din ang part time job ng kapatid kong si Issa eh."

Nagulat naman itong si Joey nang nalaman niyang magkapatid pala sina Arvin at Issa. Pero hindi na siya kumibo.

Nang umalis na si Arvin. Sinabihan ni Joey ang mga kaibigan niya, "Huwag niyo sasabihin kay Issa na may business transaction ako sa Lola niya ha. Baka magtatampo yun."

Sagot naman ni Miggie, "Ano ka ba, 'tol? Business is business. Ganun talaga at magkakaroon ka ng kompetensya."

Sabi naman ni Joey, "Ayaw ko kasing magtampo sa akin si Issa. Lalo na ang Lola pa niya ang marketer ko."

"Our lips are sealed." sabi naman ni Cedric.

At maya-maya, bumaba na si Dona Manuelita na may dalang check book. Binigay niya ang halagang 50,000.00 php na tseke kay Joey.

Napalula si Joey sa laki ng halaga ng tseke, "Naku! Sobra-sobra po ito."

"Alam mo iho, mas malaki pa ang makukuha mo kung bibili ng mga painting mo ang mga amiga ko. Natutuwa ako sa iyo dahil maabilidad kang bata. Parang yung apo kong si Issa." sabi naman ni Dona Manuelita.

Napangiti naman si Joey sa kanya. Pero, hindi na kumibo sina Cedric at Miggie.

"At isa pa, ijo, sa darating na pasukan, gusto ko gamitin mo ang perang yan." dagdag pa ni Dona Manuelita.

At sa pag-alis nila, dumaan muna si Joey sa bangko para ideposito na niya ang pera na binayad sa kanya ni Dona Manuelita. Pagkatapos n'un, bumalik na siya sa condominium building na pinagtratrabahuan niya.

Sabi sa kanya ng baklang receptionist, "Uy! Balita ko, may dumating na parokyano sa art exhibit mo! Ito naman, hindi man lang nagimbita!"

Natuwa naman si Joey sa kanya, "Next time, invite kita. Huwag kang mag-alala."

"Promise yan ha!" sabi naman niya.

\

\\

...